Η πιο εμπορεύσιμη τεχνολογία σήμερα στον τομέα των μπαταριών είναι αυτή των ιόντων λιθίου, που χρησιμοποιείται από κινητά και laptop, μέχρι τις μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Η συγκεκριμένη τεχνολογία, όμως, δεν έχει εξελιχθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αλλά ούτε και έχει ανακαλυφθεί κάποια άλλη αντίστοιχη που να μπορεί να περάσει σε μαζική παραγωγή και να εξασφαλίζει μπαταρίες μικρού όγκου και βάρους, με μεγάλη αποθηκευτική ικανότητα, που να μην επηρεάζεται από τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και να έχουν μεγάλο κύκλο ζωής.

   Ένα επίσης σημαντικό πρόβλημα που έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό με την κυκλοφορία όλο και περισσότερων ηλεκτρικών αυτοκινήτων στους δρόμους είναι το γεγονός ότι σε διάφορα περιστατικά τροχαίων, παρατηρήθηκε ανάφλεξη των μπαταριών, λόγω κυρίως της επαφής των στοιχείων τους μεταξύ τους. Οι πυροσβέστες που κλήθηκαν να σβήσουν τέτοιες φωτιές αντιμετώπισαν μεγάλα προβλήματα, καθώς αυτές δεν έσβηναν εύκολα και οι μπαταρίες συνεχώς αυτοαναφλεγόντουσαν. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις οι μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που είχαν καταστραφεί σε τροχαίο αυταναφλέχθηκαν ακόμη και μετά από αρκετές ημέρες από την πρώτη τους κατάσβεση.

   Τέλος, αν και τα ηλεκτρικά μοντέλα με μπαταρίες παρουσιάζονται ως “φιλικά” προς το περιβάλλον, λόγω των μηδενικών εκπομπών τους, φαίνεται ότι αυτό μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποδειχθεί αληθές. Σίγουρα η κυκλοφορία ηλεκτρικών οχημάτων στις πόλεις θα μειώσει την μόλυνση της ατμόσφαιρας σε αυτές από τις εκπομπές των κινητήρων εσωτερικής καύσης. Όμως, αν η ηλεκτρική ενέργεια με την οποία φορτίζονται τα ηλεκτρικά οχήματα προέρχεται από ορυκτά καύσιμα, τότε απλά η ατμοσφαιρική ρύπανση μεταφέρεται από τις πόλεις στις περιοχές παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας. Επίσης, η διαδικασία κατασκευής των μπαταριών είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για το περιβάλλον, με μελέτη να έχει αποδείξει ότι με το που εξέρχεται από την γραμμή παραγωγής ένα νέο ηλεκτρικό αυτοκίνητο με μπαταρίες έχει ήδη επιβαρύνει το περιβάλλον με σχεδόν το 50% της συνολικής επιβάρυνσης που αυτό θα επιφέρει, λαμβάνοντας υπόψιν, τόσο την κατασκευή του, όσο και τη χρήση του στο συνολικό κύκλο ζωής του.

   Όλα αυτά, φυσικά, τα γνωρίζουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, όμως φαίνεται ότι δεν υπάρχει χρόνος να εξελίξουν άλλες τεχνολογίες, όπως για παράδειγμα τις κυψέλες καυσίμου υδρογόνου, προκειμένου να τις φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο που να μπορούν να εισαχθούν σε μοντέλα παραγωγής. Ειδικά η τεχνολογία κυψελών καυσίμου υδρογόνου φαίνεται να είναι η πιο ελπιδοφόρα ως προς τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, μιας και τροφοδοτώντας την κυψέλη με υδρογόνο, αυτή παράγει τον απαραίτητο ηλεκτρισμό για την λειτουργία του ηλεκτροκινητήρα. Το υδρογόνο είναι πολύ εύκολο να παραχθεί ή να βρεθεί στη φύση, ενώ το μόνο κατάλοιπο της συγκεκριμένης διαδικασίας είναι το καθαρό νερό. Τέλος, η τροφοδοσία του υδρογόνου στα αυτοκίνητα θα μπορεί να γίνεται εύκολα, όπως γίνεται σήμερα και με το φυσικό αέριο.

   Το μέλλον της αυτοκίνησης είναι ηλεκτρικό και αυτό γιατί ο ηλεκτροκινητήρας είναι ιδιαίτερα απλός στην κατασκευή και τη λειτουργία του εξασφαλίζοντας μειωμένο κόστος παραγωγής, μικρό βάρος και μέγεθος, αλλά και μικρότερες πιθανότητες ζημιών, ενώ καταφέρνει και αποδίδει σταθερά την μέγιστη ροπή του από το πρώτο πάτημα του γκαζιού. Το τελευταίο χαρακτηριστικό κυρίως είναι που συναρπάζει ακόμα και τους πιο δύσπιστους απέναντι στα ηλεκτρικά μοντέλα, όταν οδηγήσουν για πρώτη τους φορά ένα τέτοιο, κάτι που κανένας κινητήρας εσωτερικής καύσης δεν θα μπορέσει ποτέ να επιτύχει. Μέχρι λοιπόν να μπορέσουν να βγουν στις αγορές τεχνολογίες που θα απομακρύνουν τις μπαταρίες από τα ηλεκτρικά οχήματα, πιστεύω ότι νέα μοντέλα με βενζινοκινητήρες (ίσως και με πετρελαιοκινητήρες) θα συνεχίσουν να παρουσιάζονται και να κυκλοφορούν στους δρόμους, μιας και από ότι φαίνεται από ανακοινώσεις, τόσο μικρών startup εταιρειών, όσο και μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών, η αποδοτικότητα των κινητήρων εσωτερικής καύσης μπορεί να αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό, κάτι που θα σημαίνει και ταυτόχρονη μείωση των εκπομπών τους.

Διονύσης Νεοφώτιστος