Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος δεν σταματά στην κατασκευή των μπαταριών, αλλά και στην ανακύκλωσή τους, ενώ η σημερινή τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε αυτές τους εξασφαλίζει έναν μέσο κύκλο ζωής στα περίπου 10 χρόνια. Η αντικατάστασή τους είναι ιδιαίτερα ακριβή, καθώς για ένα μέσο ηλεκτρικό μοντέλο, μία νέα μπαταρία κυμαίνεται περίπου στα 6.000-8.000 ευρώ. Περίπου δηλαδή στο 1/4 του κόστους αγοράς του ως καινούργιο. Επίσης, οι σημερινές μπαταρίες έχουν σχετικά μικρή χωρητικότητα, μεγάλο βάρος και όγκο, ενώ η λειτουργία και η χωρητικότητά τους επηρεάζεται σημαντικά από τις ακραίες θερμοκρασίες. Μάλιστα, δεν είναι λίγα τα περιστατικά που ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν καεί ολοσχερώς από πυρκαγιές που προκλήθηκαν στις μπαταρίες τους, χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση σε αυτές, ακόμη και σταθμευμένα, ενώ η κατάσβεση φλεγόμενων μπαταριών είναι μία ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία και αυταναφλέξεις μπαταριών έχουν παρατηρηθεί ακόμη και μέρες μετά την πρώτη τους κατάσβεση.

   Οι αυτοκινητοβιομηχανίες γνωρίζουν πολύ καλά όλα τα παραπάνω, όμως η μεγάλη πίεση από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης για μείωση των ρύπων στα καινούργια μοντέλα σε πολύ χαμηλά επίπεδα και άμεσα, έχει φέρει αυτές σε δύσκολη θέση και αντιμέτωπες με τον κίνδυνο να πληρώσουν υπέρογκα πρόστιμα προκειμένου να μπορέσουν να πουλήσουν τα αυτοκίνητά τους. Έτσι οι εταιρείες έχουν ξεκινήσει να παρουσιάζουν και να πωλούν νέα πλήρως ηλεκτρικά μοντέλα, προκειμένου να ρίξουν τον μέσο όρο των εκπομπών της συνολικής γκάμας τους και να γλιτώσουν τα πρόστιμα αυτά. Οι ίδιες γνωρίζουν ότι η ηλεκτροκίνηση με μπαταρίες δεν είναι αυτή τη στιγμή η καλύτερη λύση, όμως είναι η πιο γρήγορα υλοποιήσιμη για αυτές, τη στιγμή που η Ε.Ε. πιέζει ασφυκτικά και η περαιτέρω εξέλιξη των κινητήρων εσωτερικής καύσης είναι ιδιαίτερα δαπανηρή και χρειάζεται χρόνο.

   Η ηλεκτροκίνηση πράγματι θα αποτελέσει το μέλλον των μεταφορών, αλλά όχι με μπαταρίες, τουλάχιστον όχι μέχρι να ανακαλυφθούν μπαταρίες που να εξασφαλίζουν μεγάλο χρόνο ζωής, να έχουν μικρό βάρος και περιορισμένο κόστος. Μία ιδιαίτερα ελπιδοφόρος μορφή ηλεκτροκίνησης είναι αυτή με τη χρήση κυψελών καυσίμου υδρογόνου, όπου βασίζεται στο αντίστροφο φαινόμενο της ηλεκτρόλυσης, δηλαδή την ένωση υδρογόνου και οξυγόνου κατά την οποία δημιουργείται ηλεκτρικό ρεύμα και καθαρό νερό ως απόβλητο. Τα αυτοκίνητα αυτά ανεφοδιάζονται κανονικά με υδρογόνο, με τρόπο περίπου παρόμοιο με τον ανεφοδιασμό ενός μοντέλου με υγραέριο ή φυσικό αέριο, και μέσω των κυψελών παράγεται συνεχώς το απαιτούμενο ρεύμα για την λειτουργία του ηλεκτροκινητήρα. Πολλές μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες βρίσκονται στο στάδιο σχεδιασμού και δοκιμής αυτής της τεχνολογίας σε ελαφρώς επαγγελματικά οχήματα και σε αυτοκίνητα, με την Toyota να διαθέτει ήδη το Mirai στη γκάμα της ως αυτοκίνητο παραγωγής με τέτοια τεχνολογία.

   Αν τώρα θέσουμε το ερώτημα του κατά πόσο μπορεί η ηλεκτροκίνηση να προωθηθεί στην χώρα μας, τα στοιχεία δείχνουν ότι εκτός από την υπερβολικά υψηλή τιμή των σημερινών διαθέσιμων ηλεκτρικών μοντέλων, που παρ’ όλες τις επιδοτήσεις που εξαγγέλθηκαν, εξακολουθούν να παραμένουν απλησίαστες για τους περισσότερους έλληνες και ελληνίδες μετά από μία δεκαετία βαθιάς οικονομικής κρίσης και των όποιων οικονομικών προβλημάτων δημιούργησε η πρόσφατη καραντίνα για τον COVID-19, ένα τέτοιο αυτοκίνητο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως το βασικό αυτοκίνητο μιας οικογένειας ή ενός ατόμου, λόγω κυρίως των ελάχιστων θέσεων ανά την χώρα για φόρτιση τέτοιου είδους οχημάτων. Ίσως σαν δεύτερο ή ακόμη και σαν τρίτο αυτοκίνητο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κυρίως για μικρές μετακινήσεις εντός αστικών περιοχών και φυσικά με την προϋπόθεση πάντα ότι ο ιδιοκτήτης διαθέτει ιδιωτικό χώρο στάθμευσης στο σπίτι του με παροχή ρεύματος σε αυτόν.

   Αν τώρα στις υψηλές τιμές κτίσης και στο σχεδόν ανύπαρκτο δίκτυο ταχυφορτιστών προσθέσουμε και τα προβλήματα των μπαταριών που προαναφέρθηκαν, στην Ελλάδα μάλλον για… κορόιδα ψάχνουν!

Διονύσης Νεοφώτιστος